Επειδή είσαι...

Επειδή είσαι για μένα ένα αναπάντητο ερώτημα
μια πληγή που δεν έχει επουλωθεί ακόμα
ατελείωτη σταγόνα πάνω στα κεραμίδια
κύμα που κατατρώει την πέτρα
βουητό ασίγαστο στ΄αυτιά
πτώση διαρκής στα όνειρά μου
δεν θέλω άλλο να σκαλίζεις την χέρσα γη μου
τα χέρια σου μονάχa πικρή μνήμη
κι ύστερα
ύπνος βαθύς
χωρίς εσένα