Γλυκό μου,
σ΄ ακούω επάνω να γελάς. κάτι παρακολουθείς στο διαδίκτυο, κάτι αστείο
 και προσπαθείς να διασκεδάσεις το τεράστιο άγχος
 που φορτώθηκες ακούσια στην λεπτή σου πλάτη
Κι εγώ εδώ αδύναμη να σε βοηθήσω με κάποιον τρόπο
σκέφτομαι πως δεν θα έπρεπε τόσο να σε συμπονώ
Σκληρά και ψύχραιμα θα 'πρεπε να αντιμετωπίζω τούτη την πρώτη σου δοκιμασία
Αλλά ούτε αυτό μπορώ να καταφέρω
και νιώθω μέσα μου χίλια κομμάτια
λιγάκι το γέλιο σου με παρηγορεί
Φαντάσου, εσύ μου δίνεις δύναμη εμένα
Γλυκό μου
Σ΄ αγαπώ

ΘΩΜΑΣ ΓΚΟΡΠΑΣ – Τραγωδία

ΘΩΜΑΣ ΓΚΟΡΠΑΣ – Τραγωδία 

 

Κανείς δεν σκέφτηκε να κλείσει φεύγοντας την πόρτα

κανείς δεν σκέφτηκε τον άνεμο που θα ‘ρχονταν σε λίγο

κανείς δεν σκέφτηκε τι άφηνε και τι έπαιρνε κοντά του

φύλλα μαχαίρια βλέμματα ή τα τελευταία λόγια

που θα ‘διναν στην παρεξήγηση ένα τέλος.

Θέλω να σ’ αγαπήσω μα δε γίνεται έχω αργήσει

θέλω να σ’ αγαπήσω όσο δε μ’ αγάπησε κανένας

να σκιστώ για σένα ν’ αλλάξω γειτονιά ν’ αλλάξω στέκια.

Τώρα πελώρια άγνωστα χέρια ασυνείδητα με δέρνουν

τώρα ξαφνικά νερά μου έκλεισαν όλους τους δρόμους

τώρα παλιά τραγούδια λαϊκά βαραίνουν τον αέρα…

Αν θα σε ξαναβρώ δεν ξέρω που θα σε τρακάρω πάλι

σε πόλη ολοκαίνουργια με εναέριους δρόμους

ή σε μοντέρνα ερημιά ή μες το τελευταίο σκοτάδι…

Και θα ‘χω άραγε ακόμα την παλιά καρδιά;

Η ταινία προβλήθηκε στην κρατική τηλεόραση λίγο καιρό μετά την προβoλή της στους κινηματογράφους, δεν θυμάμαι χρονολογία
Εκεί την παρακολούθησα, στην ασπρόμαυρη οθόνη. Μια τηλεόραση της δεκαετίας του 80. Η μαγεία ξεχύλησε πλημμύρησε το δωμάτιο, το σπίτι απλώθηκε στην θάλασσα που ήταν το σύνορο του σπιτιού μου, ευτυχώς. Ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία, πρώτη φορά ένιωθα το σώμα μου να βιώνει βαθιά τη δύναμη της κινηματογραφικής εικόνας
Δεν μπορούσα να ερμηνεύσω τη συγκίνηση,
Όταν αργότερα ξανασυναντήθηκα με το ΧΑΟΣ κατάλαβα γιατί αυτή η ταινία άφησε το αποτύπωμά της στην ψηχή μου. Αποτελεί μια κορυφαία στιγμή του σινεμά, εικόνα, μουσική, λόγος, αφήγηση
Kaos, intro scene

νιώθω θρυμματισμένη
να γείρω θέλω
να ακουμπήσω σε χέρια ζεστά
να βγει η ανάσα ολόκληρη
το σώμα να τεντωθεί σα τόξο
να ανοίξουν ουρανοί τα μάτια
μια αγκαλιά τέλος κι αρχή

Η ζωή είναι στιγμές ή στιγμή;

Ημέρες γιορτινές, πένθους και χαράς,
Η θύμησή τους από τα παιδικά χρόνια
ανάμεικτη
Οι γυναίκες μέσα σε παροξυσμό
να προλάβουν να υπηρετήσουν την παράδοση
να μην χαθεί ο κρίκος, να μην συμβεί το κακό
Να διαλύονται σωματικά και ψυχικά
Τις θυμάμαι να παλεύουν αξημέρωτα
με το ακατανόητο,
να σηκώνουν στους λεπτούς ώμους
το βάρος της ανθρωπότητας
να σπαταλούν τις ζωτικές τους δυνάμεις
στην υπηρεσία του αμείλικτου
Κι από νωρίς στην εκκλησιά
να προσεύχονται για το ανέφικτο
να θρηνούν για τον θεϊκό θάνατο
θρηνώντας μύχια για τη χαμένη ζωή
για τη ματωμένη ελευθερία