Άκου τώρα λεπτές αποχρώσεις! "Η δροσιά της σκιάς που χαϊδεύει τον κρόταφό σου για ένα δευτερόλεπτο"! Τόσο κοντά πλησιάζει η ψυχή ! Σκέψου την σαν ενα φακό που εστιάζει εκεί στη διάφανη σταγόνα ιδρώτα και γίνεται αύρα καλοκαιρινού μεσημεριού. Σε αυτές τις λεπτομέρειες γεννιέται ξανά και ξανά η ζωή .
Εκεί...
στα λεπτά ποδαράκια των άφοβων κοτσυφιών που βγαίνουν βόλτα στην πυρακτωμένη άσφαλτο των παραδρόμων του εθνικού οδικού δικτύου,
στο κάθε κύμα που σκάει στην ακτή και κανένα δεν είναι το ίδιο με τα προήγουμενα - εκατομμύρια δροσερές αγκαλιές -,
στο φύλλο που μόλις έπεσε ξεραμένο απο το δέντρο, και ωχ λέρωσε την καλοσκουπισμένη αυλή της υστερικής γειτόνισσας
στις μικρές αράχνες που στήνουν τον ιστό τους δίπλα στις τριανταφυλλιές, και ξανά από την αρχή άμα τον καταστρέψει η ανθρώπινη βιασύνη,
σε ένα στιγμιαίο βλέμμα μες στο πλήθος που άνοιξε βαθύ ρήγμα εντός,
σε μια περαστική νότα ανάμεσα σε τόσους ανούσιους θορύβους,
στα δάχτυλα που χαϊδεύουν μία μία τις μπούκλες σε αγαπημένο κεφάλι
στο βλέμμα ενός παιδιού που ζητάει την ενθάρρυνση για να τα βγάλει πέρα με το σύνολο των άξεστων
...εκεί είναι ο τόπος μου, εκεί σκιρτά η ύπαρξή μου, ξυπνώ από τον λήθαργο, νιώθω πως αρχίζω να ζω, μαλακώνει το ατσάλι της αλυσίδας μου, εκεί , χαμογελώ δακρύζοντας, παίρνω βαθιά ανάσα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου