Η πεποίθηση ότι η
ζωή έχει ένα σκοπό είναι ριζωμένη σε κάθε κύτταρο του ανθρώπου, είναι
χαρακτηριστικό γνώρισμα της ύπαρξής του.... Σήμερα , εδώ, ο σκοπός μας είναι να
ζήσουμε μέχρι την άνοιξη. Δεν μας απασχολεί τίποτ' άλλο. Αυτός είναι ο
μοναδικός μας στόχος. Το πρωί στην πλατεία του Προσκλητηρίου, στην ατελείωτη
αναμονή της αναχώρησης για τη δουλειά,
όταν οι ριπές του αέρα τρυπούν τα ρούχα μας και το ανυπεράσπιστο σώμα μας
τρέμει από άγρια ρίγη, όλα είναι γκρίζα και είμαστε γκρίζοι κι εμείς. το πρωί όταν
είναι ακόμα σκοτάδι, εξερευνούμε τον ουρανό προς την Ανατολή, κατασκοπεύοντας
τα πρώτα σημάδια της άνοιξης και κάθε μέρα σχολιάζουμε την εμφάνιση του ήλιου:
σήμερα ανέτειλε λίγο πιο ζεστός από χθες, σε δύο μήνες, σ' ένα μήνα το κρύο θα
μας αφήσει ήσυχοςυ και θα έχουμε έναν εχθρό λιγότερο σ85
Αυτό το απέραντο
συνονθύλευμα σίδερου, τσιμέντου, λάσπης και καπνού είναι η άρνηση της
ομορφιάς... Πίσω από το συρματόπλεγμα δεν φυτρώνει ίχνος χορτάρι και όλα είναι
νεκρά εκτός από τις μηχανές και τους σκλάβους: οι μηχανές πιο ζωντανές απ' τους
σκλάβους 87
