Πέρναγα από το Τέξας της Αμέρικας·
κει που κάθομαν σ΄ένα χωλ και δε σκέφτομαν τίποτα, με πλησιάζει ένας ρωμιός
κακομοίρης· μού λέει: μού γράφεις μία σύσταση;
άκω κει, όσες θες· πήρα το φάκελο κι άρχισα· ο άνθρωπος μούλεγε: κύριον Μήτρον
Αλέσταν. Αγίαν Ευθυμίας Σαλώνων, Γκρεκ· κ΄ εγώ έγραψα: Τσακατράκ, τρακ πιπιτσίζ
ζιτσιπίπ ίγκζ. Θα πάει; με ρωτάει· γιατί τάχα να ρώταε; θύμωσα: Άμα πάει να με
χέσεις, είπα μέσα μου μόνο. Η συνείδησή μου μέσα μου ήταν μια γρηά-φαφούτα που όλο
μούλεγε για τις τραγίλες των άλλων. Τι τους ήθελε αυτούς τους νομοταγείς και
φιλόνομους και τους έπλασε ο Πανάγαθος; Δεν τους έκανε παλαμίδες τουλάιστον,
που στη σκάρα λαδολέμονο είναι κανενός να μη δίνεις;
Γιάννης Σκαρίμπας - ο πολυταξιδεμένος (ποτέ του δεν ταξίδεψε μακριά από
τη Χαλκίδα)
